Mithat Ünal-Ahmet Kutsi Tecer’in O zor günlerde, Kurtuluş Savaşı döneminde kaleme aldığı gibi, Bozyazı’nın Dereköyü Mahsallesi de tıpkı bu şiiri anımsatıyor. Daha 15-20 yıl önce hemen hemen tüm hanesi cıvıl cıvıl işleyen Dereköyü, şimdi bir elin parmaklarını geçmeyen, onlarında bir çoğunun yaşlılardan oluştuğu bir yerleşim yeri haline gelmiş. Okuma oranı ve eğitim düzeyi, Milli Eğitim İstatistiklerinde yüzde 80’i aşkın olan Dereköy Mahallesi’nin genç nüfusu Türkiye’nin birçok bölgesinde genelde üst düzey bürokrat kesiminde görev almış durumda. Geri kalanı ise Mersin ve İlçelerinde, tarım, sanayi ve endüstri alanında Türkiye Ekonomisine ciddi katkılar sağlıyor. Her fırsatta köyünü ziyaret edenler ise özellikle Rahmetli Duran Onbaşı’nın işlettiği ve kış döneminde yaklaşık bin, yaz döneminde ise 500 debilik değirmenin gözünü görmeden geçemiyorlar. Evet gelin şimdi Dereköyü’nün manzarasında Ahmet Kutsi Tecer’in o şiirini bir hatırlayalım Ne dersiniz?
Orda bir köy var, uzakta
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.
Orda bir ev var, uzakta
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.
Orda bir ses var, uzakta
O ses bizim sesimizdir.
Duymasak da, tınmasak da
O ses bizim sesimizdir.
Orda bir dağ var, uzakta
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek de, çıkmasak da
O dağ bizim dağımızdır.
Orda bir yol var, uzakta
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.
Ahmet Kutsi Tecer
